Banki komercyjne przetwarzają depozyty w kredyty. Jest to misterny i związany z ryzykiem „proces produkcyjny”. W obrotach krajowych i zagranicznych występują różnego rodzaju transakcje kredytowe (zawierane między dłużnikami i wierzycielami) oraz kredyty o szerokim wachlarzu rodzajowym.

W czasie II wojny światowej podjęto w obozie alianckim prace nad uporządkowaniem po wojnie stosunków walutowych na świecie. „Miano wtedy w pamięci przedwojenny chaos w tych stosunkach powstały po rozpadzie międzynarodowego systemu waluty złotej. Wyrażał się on w częstych zmianach parytetów walut w celach konkurencyjnych, w braku jakiejkolwiek koordynacji polityki walutowej prowadzonej przez poszczególne kraje bez oglądania się na inne oraz w arbitralnie ustanawianych ograniczeniach dewizowych”1.

Przez pojęcie walut interwencyjnych rozumie się waluty, w których banki centalne lub inne oficjalne instytucje monetarne przeprowadzają operacje na rynkach walutowych w celu niedopuszczenia do nadmiernych odchyleń kursu waluty narodowej wobec innych walut lub w celu uzyskania takiego poziomu kursu waluty narodowej, który jest przez te banki uznawany za pożądany czy optymalny w danych warunkach rynkowych.

Rynek eurodolarowy jest to zatem rynek wierzytelności (należności i zobowiązań) dolarowych poza granicami Stanów Zjednoczonych. Rynek eurowalut można określić jako rynek wierzytelności w walutach wymienialnych poza granicami ich pochodzenia.

Centrum badawcze BIS stanowi jego departament walutowy i ekonomiczny. Gromadzi on i publikuje dane statystyczne z zakresu międzynarodowej bankowości oraz prowadzi prace badawcze z zakresu międzynarodowego rynku walutowego i międzynarodowych rynków finansowych. Prace badawcze prowadzone w BIS służą nie tylko bankom centralnym, ale i innym uczestnikom życia gospodarczego. Są one wykorzystywane w pracach naukowych z zakresu finansów międzynarodowych. Prace badawcze BIS publikowane są w różnych seriach. Najbardziej znane są roczne sprawozdania BIS. Wykorzystywane są przez teoretyków i praktyków bankowych. BIS publikuje razem z OECD półroczne raporty o zewnętrznym zadłużeniu.

Do najważniejszych zjawisk w międzynarodowych stosunkach finansowych (oprócz zadłużenia międzynarodowego) należy zaliczyć pojawienie się w latach siedemdziesiątych i osiemdziesiątych szeregu innowacji finansowych, określanych niekiedy mianem nowych usług finansowych. Wśród wielu innowacji finansowych na szczególną uwagę zasługują terminowe rynki finansowe, rynki opcji finansowych oraz pozabilansowe instrumenty finansowe.

W drugim planie Barre’a postuluje się stopniowe ograniczenie marży wahań kursów walut krajów członkowskich EWG. Skłoni to banki centralne do wzajemnego uzgadniania ich interwencji na rynkach dewizowych i wykorzystywania walut krajów EWG w charakterze walut interwencyjnych. Przyczyni się również do lepszej koordynacji polityki kredytowej krajów członkowskich i doprowadzi stopniowo do wspólnego systemu rezerw walutowych.

W latach osiemdziesiątych obecnego stulecia pojawiło się w międzynarodowych finansach niezwykle ciekawe zjawisko określane coraz częściej mianem globalizacji rynków finansowych. Ma ono ogromne znaczenie dla rozwoju gospodarczego współczesnego świata i polega w dużym stopniu na funkcjonalnym powiązaniu i silnym zespoleniu narodowych rynków walutowych, pieniężnych i kredytowych w jeden, w istocie globalny, rynek finansowy.

Szereg tych innowacji wprowadzono od połowy lat siedemdziesiątych na rynkach finansowych Wielkiej Brytanii, USA i Japonii, a także na eurorynkach pieniężnych i kapitałowych. Pod względem wprowadzania innowacji finansowych przodującą rolę odgrywały banki amerykańskie i angielskie na rynku w USA i rynku londyńskim. Innowacje te były później stosowane w RFN, w Szwajcarii i we Francji oraz w niektórych krajach azjatyckich (Japonia, Hongkong, Singapur).

Na kolejnym posiedzeniu w dniu 22 grudnia 1987 r. ministrowie finansów i prezesi banków centralnych krajów Grupy 7 potwierdzili dużą wagę porozumienia z Luwru, które to porozumienie doprowadziło do pozytywnego rozwoju gospodarki światowej. Wyrazili oni ponadto pogląd, że większa stabilność kursów walut wpłynęła pozytywnie na ograniczenie stanów nierównowagi w gospodarce światowej. Opowiedzieli się również za dalszą koordynacją polityki gospodarczej.