Category Finanse

„Postanowienia artykułu VIII o zobowiązaniu do niestosowania restrykcji w odniesieniu do płatności związanych z bieżącymi transakcjami międzynarodowymi dotyczą docelowo wszystkich krajów członkowskich MFW. Mocy wiążącej nabierają jednak w stosunku tylko do tych krajów, które akceptują to zobowiązanie w sposób formalny, powiadamiając o tym Fundusz. Taka akceptacja oznacza przyjęcie raz na zawsze statusu danej waluty jako wymienialnej, niezależnie od stosowania następnie w praktyce ograniczeń, które w świetle postanowień artykułów Funduszu należy uznać za przejściowe, spowodowane okresowymi trudnościami”1.

Banki komercyjne przetwarzają depozyty w kredyty. Jest to misterny i związany z ryzykiem „proces produkcyjny”. W obrotach krajowych i zagranicznych występują różnego rodzaju transakcje kredytowe (zawierane między dłużnikami i wierzycielami) oraz kredyty o szerokim wachlarzu rodzajowym.

W czasie II wojny światowej podjęto w obozie alianckim prace nad uporządkowaniem po wojnie stosunków walutowych na świecie. „Miano wtedy w pamięci przedwojenny chaos w tych stosunkach powstały po rozpadzie międzynarodowego systemu waluty złotej. Wyrażał się on w częstych zmianach parytetów walut w celach konkurencyjnych, w braku jakiejkolwiek koordynacji polityki walutowej prowadzonej przez poszczególne kraje bez oglądania się na inne oraz w arbitralnie ustanawianych ograniczeniach dewizowych”1.

Przez pojęcie walut interwencyjnych rozumie się waluty, w których banki centalne lub inne oficjalne instytucje monetarne przeprowadzają operacje na rynkach walutowych w celu niedopuszczenia do nadmiernych odchyleń kursu waluty narodowej wobec innych walut lub w celu uzyskania takiego poziomu kursu waluty narodowej, który jest przez te banki uznawany za pożądany czy optymalny w danych warunkach rynkowych.

Centrum badawcze BIS stanowi jego departament walutowy i ekonomiczny. Gromadzi on i publikuje dane statystyczne z zakresu międzynarodowej bankowości oraz prowadzi prace badawcze z zakresu międzynarodowego rynku walutowego i międzynarodowych rynków finansowych. Prace badawcze prowadzone w BIS służą nie tylko bankom centralnym, ale i innym uczestnikom życia gospodarczego. Są one wykorzystywane w pracach naukowych z zakresu finansów międzynarodowych. Prace badawcze BIS publikowane są w różnych seriach. Najbardziej znane są roczne sprawozdania BIS. Wykorzystywane są przez teoretyków i praktyków bankowych. BIS publikuje razem z OECD półroczne raporty o zewnętrznym zadłużeniu.

Do najważniejszych zjawisk w międzynarodowych stosunkach finansowych (oprócz zadłużenia międzynarodowego) należy zaliczyć pojawienie się w latach siedemdziesiątych i osiemdziesiątych szeregu innowacji finansowych, określanych niekiedy mianem nowych usług finansowych. Wśród wielu innowacji finansowych na szczególną uwagę zasługują terminowe rynki finansowe, rynki opcji finansowych oraz pozabilansowe instrumenty finansowe.

W interesie euroobligacji, w szczególności w interesie działających na nim eurobanków, leży przyciąganie do niego grupy inwestorów indywidualnych bardziej uświadomionych oraz przygotowanych materialnie, intelektualnie i emocjonalnie do warunków i sytuacji panujących na rynku euroobligacji. W tym celu potrzebna jest eurobankom wzajemna informacja o instytucjonalnych i indywidualnych inwestorach oraz ich potencjalnej sile w zakresie nabywania euroobligacji z nowych emisji. Jest to ważne z tego powodu, że eurobanki chcą mieć po prostu dobre rozeznanie, do kogo się zwracać w przypadku wprowadzenia na rynek nowych partii euroobligacji przez emitentów z czterech głównych sektorów popytu, o których już była mowa.

Pojęcie integracji walutowej i finansowej wiąże się nieodłącznie z integracją gospodarczą. W literaturze ekonomicznej nie jest ono jednoznacznie definiowane. Uważa się najczęściej, że integracja walutowa i finansowa ma zapewnić niezbędne warunki do funkcjonowania strefy wolnego handlu, unii celnej, wspólnego rynku oraz unii gospodarczej i walutowej.

Trzeba na wstępie stwierdzić, że sprawa inwestorów na rynku euroobligacji jest niezwykle ciekawa, intrygująca, a nawet tajemnicza. Wynika to m.in. z trudności osiągnięcia dostatecznego rozeznania co do ,,struktury” i przekroju inwestorów, głównie inwestorów indywidualnych. Ponadto należy również uwzględnić i to, że rynek euroobligacji zdominowany jest przez około 100 banków. Jest on w coraz to większej mierze zdywersyfikowany, zarówno pod względem plasowania euroobligacji, jak i pod względem jego organizacji. Rola dużych banków komercyjnych i obecność nowych instytucjonalnych inwestorów na rynku euroobligacji zwiększyły niewątpliwie bazę kapitałową tego rynku, który jest określany mianem „produktu swych czasów”.

Po marcu 1973 r., a więc po wprowadzeniu płynnych kursów walut głównych krajów kapitalistycznych, interwencje na rynkach walutowych były niewiele mniejsze niż w warunkach stałych kursów walut (do 1971 r). Skalę interwencji na rynkach walutowych powiększał w latach 1973-1979 mechanizm „węża walutowego” w UE, a od 13 marca 1979 r. – mechanizm kursowy w ramach Europejskiego Systemu Walutowego (ESW).