Przedsiębiorstwa wielonarodowe, głównie filie amerykańskich korporacji za granicą, wobec restrykcji wprowadzonych na amerykańskim rynku kapitałowym, poszukiwały innych źródeł kredytu średnio- i długoterminowego poza USA i znalazły je z czasem właśnie na rynku euroobligacji. Bez ekspansji przedsiębiorstw wielonarodowych i szybkiego rozwoju rynku eurowalut rynek euroobligacji nie miałby sił niezbędnych do ekspansji. I w tym przypadku eurobanki znalazły sposoby zaspokojenia popytu na długoterminowe kredyty ze strony przedsiębiorstw, które na swych narodowych rynkach kapitałowych spotykały się z utrudnieniami w zdobywaniu środków pieniężnych na cele inwestycyjne.
Główną bezpośrednią przyczyną, jak już zaznaczono, powstania rynku euroobligacji było wprowadzenie podatku wyrównawczego (Interest Equalization Tax) w Stanach Zjednoczonych. Ówczesny prezydent USA J. F. Kennedy w specjalnym orędziu na temat bilansu płatniczego skierowanym do Kongresu w lipcu 1963 r. zapowiedział wprowadzenie tego podatku, oświadczając przy tym, że jest to posunięcie przejściowe, mające na celu zahamowanie odpływu kapitału z USA w formie plasowania zagranicznych obligacji na amerykańskim rynku kapitałowym. Podatek ten został wprowadzony we wrześniu 1964 r. z mocą obowiązującą od lipca 1963 r. Nie dotyczył on emisji obligacji na amerykańskim rynku kapitałowym przez rezydentów Kanady, krajów rozwijających się i częściowo Japonii. Został zniesiony dopiero w 1974 roku.
Podatek wyrównawczy stanowił pewien rodzaj kontroli dewizowej. Rezydenci amerykańscy, którzy nabywali zagraniczne papiery wartościowe o stałym oprocentowaniu, płacili ten podatek. Jego stawka wynosiła pierwotnie 17,5%, później została obniżona do 11,5%. Opodatkowanie tym podatkiem dotyczyło dochodów od odsetek płatnych od posiadanych przez rezydentów USA zagranicznych papierów wartościowych o stałym oprocentowaniu.
Leave a reply