Monthly Archives Czerwiec 2015

Niepowodzenia i trudności związane z utrzymaniem bimetalizmu stworzyły warunki do powstania systemu walutowego opartego na jednym kruszcu. Stało się nim złoto ze względu na jego jednorodność, dużą wartość i fakt, że nie podlega ono procesom psucia i zużycia tak jak większość towarów. Ważną przesłanką powstania systemu waluty złotej był wzrost produkcji złota w XIX wieku.

Kraje członkowskie MFW przechowują swoje rezerwy walutowe w różnych składnikach, takich jak złoto, SDR i dewizy. Do rezerw walutowych wlicza się również pozycję rezerwową tych krajów w MFW. Wartość rezerw złota od kilkunastu lat przeważnie wycenia się według londyńskiej rynkowej ceny złota’.

Weźmy przykład dwóch krajów, kraju A i B. Kraj A emituje znak pieniądza, który jest międzynarodowym środkiem płatniczym. Zapewnia on podaż swego pieniądza na rynku walutowym dzięki zakupom dokonywanym przez swoich importerów. Importerzy ci przekazują te pieniądze eksporterom kraju B w zamian za sprzedane im towary i usługi. Eksporterzy kraju B sprzedają pieniądze kraju A za potrzebne im pieniądze krajowe w swoich bankach, te zaś odprzedają je potem importerom kraju B, pragnącym zapłacić tymi pieniędzmi eksporterom kraju A. W taki sposób następuje zamiana pieniądza zagranicznego na krajowy i odwrotnie w wyniku realizowanych transakcji eksportowych i importowych między krajem A i B.

Interesującym zjawiskiem jest fakt, że największa część lokat indywidualnych inwestorów w formie kupna euroobligacji odbywa się poprzez dyskrecjonalne rachunki bankowe. Zapewnia to tak dużą siłę „plasowania” euroobligacji bankom Europy Zachodniej, w szczególności bankom szwajcarskim. Nie są jednak znane rozmiary dyskrecjonalnych rachunków i funduszy. Gdyby nawet były dokładnie znane dane na temat wielkości dyskrecjonalnych rachunków i funduszy, to i tak trudno byłoby znać wielkość funduszy lokowanych bezpośrednio czy za pośrednictwem dyskrecjonalnych rachunków przez indywidualnych inwestorów w euroobligacjach. Indywidualnym inwestorom zależy częstokroć bardziej na animowości i uniknięciu podatków niż na możliwych do uzyskania dochodach z lokat. Banki administrują dyskrecjonalnymi funduszami wielu indywidualnych inwestorów zgodnie z ich wolą. Niektórzy indywidualni inwestorzy dają bankom dyspozycje, jakich euroobligacji sobie życzą. Jednakże wielu z nich daje bankom tylko ogólne wskazania co do wysokości oprocentowania kuponów euroobligacji lub głównie nazwiska emitentów euroobligacji o wysokim standingu i pozostawia bankom swobodę w lokowaniu swych pieniędzy, przyjmując założenie, że banki wiedzą dobrze, w jaki sposób pieniądz ma robić pieniądz.