We współczesnym świecie każde państwo ma odrębny pieniądz, odrębny system pieniężny, samo tworzy zasady obiegu pieniądza, reguluje ten obieg, utrzymuje stosunki gospodarcze z zagranicą oraz prowadzi narodową politykę pieniężno-kredytową i walutową. W stosunkach gospodarczych z zagranicą z tytułu wymiany handlowej i obrotów kapitałowych zachodzi potrzeba wymiany własnego pieniądza na inne waluty. „Wymiana handlowa może być w pełni efektywna, a jej struktura geograficznie optymalna, jeżeli związane z nią płatności dokonywane są w sposób wielostronny w walutach wymienialnych”1.
Wymienialność walut jest kategorią rynkową. Korzyści z istnienia wymienialności walut trafnie sformułował Gottfried Haberler, pisze on tak: „Pierwszą i podstawową korzyścią z istnienia swobodnie wymienialnych walut dla świata jako całości jest umożliwienie producentom i konsumentom zaopatrywania się w najtańszych źródłach i sprzedawania po najwyższych cenach, tj. tam, gdzie istnieje najsilniejszy popyt na każdy towar. W konsekwencji każdy kraj i region może się specjalizować w tych rodzajach produkcji, w których ma największą przewagę komparatywną i może importować te towary, które inne kraje produkują efektywniej.
Wymienialność jest więc niezbędnym warunkiem osiągnięcia maksymalnej produkcji światowej”. Wymienialność walut występuje wyłącznie wówczas, kiedy w transakcjach kupna-sprzedaży uczestniczy jeden rodzaj lub forma pieniądza, uznawana za pieniądz także poza granicami danego państwa lub obszaru walutowego. Aby wymienialność walut mogła istnieć, musi funkcjonować rynek walutowy (narodowy lub międzynarodowy), na którym to rynku swobodnie działające prawo podaży i popytu na waluty obce kształtuje odpowiednie relacje wymienne tych walut.
Leave a reply