Międzynarodowy Fundusz Walutowy (International Monetary Fund, IMF) jest jedną z wyspecjalizowanych agend ONZ. Stanowi on ramy instytucjonalne funkcjonowania międzynarodowego systemu walutowego (patrz rozdział II). Został utworzony równocześnie z Międzynarodowym Bankiem Odbudowy i Rozwoju (zwanym potocznie Bankiem Światowym) na konferencji w Bretton Woods (New Hampshire), która odbyła się 1-22 lipca 1944 r. Zaczął funkcjonować od 1 marca 1947 r.
Liczba państw założycielskich MFW wynosiła 44 (w tym również Polska, Czechosłowacja i Jugosławia). Trzy kraje wystąpiły z MFW, chociaż były jego członkami: Polska 14 marca 1950 r., Czechosłowacja 31 grudnia 1954 r. i Kuba 2 kwietnia 1964 r.
Według stanu na koniec 1995 r. do MFW należało 181 krajów członkowskich. Wśród nich znajdują się byłe kraje socjalistyczne jak: Rumunia, (od 1972 r.), Chiny (od 1980 r.), Węgry (od 1982 r.), Polska (od 12 czerwca 1986 r.), Bułgaria (od 1990 r.), Mongolia i Albania (od 1991 r.). W październiku 1991 r. były ZSRR otrzymał status państwa stowarzyszonego z MFW. Po rozpadzie ZSRR do Funduszu przystąpiła w 1992 r. Rosja i 14 jej byłych republik. W wyniku podziału Czechosłowacji (1 stycznia 1993 r.) grono państw uczestniczących w MFW powiększyło się o Czechy i Słowację. Natomiast po rozpadzie Jugosławii do Funduszu przystąpiły (14 grudnia 1992 r.) Chorwacja, Macedonia i Słowenia. Bośnia i Hercegowina zaś, została krajem członkowskim od 20 grudnia 1995 r.
Państwem ściśle współpracującym z Funduszem a pozostającym poza nim do 1992 r. była Szwajcaria. Tak więc do MFW należą prawie wszystkie kraje świata.
Leave a reply