W zakresie kursów walut plan Wernera przewiduje podjęcie w pierwszym etapie tworzenia unii przedsięwzięć, których realizacja ma być każdorazowo uzależniona od uzyskanych wyników poprzednich przedsięwzięć, tak aby przebieg procesów w tej dziedzinie mógł być stale dopasowywany do danych okoliczności. Już na początku pierwszego etapu banki centralne powinny tytułem próby w drodze uzgodnionego działania – zawęzić marże wahań kursów walut krajów członkowskich, a po upływie okresu próbnego zafiksować urzędowo zwężenie tych marż, posługując się coraz częściej swoimi walutami interwencyjnymi, zastępującymi w tej funkcji dolara amerykańskiego.
Dla ułatwienia funkcjonowania mechanizmu zawężonych marż wahań kursów walut plan Wernera postuluje powierzenie specjalnemu agentowi rozliczanie sald z dokonywanych transkacji na rynkach dewizowych krajów EWG, informowanie o tym banków centralnych i pobudzanie transferów i kompensat w walutach krajów EWG i w dolarze USA. Ponadto plan ten przewidywał przygotowanie gruntownego studium o warunkach utworzenia, trybie działania i statucie Europejskiego Funduszu Współpracy Walutowej, który miał zagwarantować niezbędne przejście do wspólnego systemu banków centralnych, przewidziano do wprowadzenia w życie w ostatniej fazie unii gospodarczej i walutowej. Dla przygotowania we właściwym czasie założeń dla końcowego stadium tworzenia unii powinien być jak najszybciej utworzony Europejski Fundusz Współpracy Walutowej {został on już utworzony w kwietniu 1973 r. K.Z.). Do tego funduszu powinien być włączony mechanizm krótko- i średnioterminowej pomocy finansowej. Fundusz ten stawałby się stopniowo organem do administrowania rezerwami walutowymi Wspólnoty, a w końcowej fazie unii stałby się ważnym elementem składowym wspólnego systemu banków centralnych.
Leave a reply