Kraje członkowskie MFW

Kraje członkowskie MFW posiadające SDR mogą je używać w transakcjach między sobą, w transakcjach MFW oraz w transakcjach z 15 instytucjami upoważnionymi przez MFW do posiadania SDR (tzw. prescribed holders). Na dzień 30 kwietnia 1995 r. lista obejmowała następujące instytucje jako prescribed holders-.

– Afrykański Bank Rozwoju (The African Development Bank) i Afrykański Fundusz Rozwoju (The African Development Fund),

– Andyjski Fundusz Rezerwowy (The Andean Reserve Fund),

– Arabski Fundusz Walutowy (The Arab Monetary Fund),

– Azjatycki Bank Rozwoju (The Asian Development Bank),

– Bank Rozrachunków Międzynarodowych (The Bank for International Settlements),

– Bank Państw Afryki Środkowej (The Bank of Central African States),

– Bank Centralny Państw Afryki Zachodniej (The Central Bank of Western African States),

– Wschodnioafrykański Bank Rozwoju (The East African Development Bank),

– Wschodniokaraibski Bank Centralny (The Eastern Caribbean Central Bank),

– Międzynarodowy Bank Odbudowy i Rozwoju (The International Bank for Reconstruction and Development), zwany Bankiem Światowym (The World Bank), i Międzynarodowe Stowarzyszenie Rozwoju (The International Development Association),

– Międzynarodowy Fundusz Rozwoju Rolnictwa (The International Fund for Agriculture Development),

– Islamski Bank Rozwoju (The Islamic Development Bank),

– Nordycki Bank Inwestycyjny (The Nordic Investment Bank).

Do 1992 r. Szwajcarski Bank Narodowy (The Swiss National Bank) był 16 instytucją prescribed holders. Od momentu przystąpienia Szwajcarii do MFW (1992 r.) kraj ten w przypadku kolejnej emisji SDR może wejść w ich posiadanie poprzez przydział proporcjonalnie w stosunku do kwoty w MFW pod warunkiem głosowania za emisją.

SDR są także jednostką rozrachunkową w MFW. W nich prowadzona jest rachunkowość Funduszu. Wartość SDR ustalana jest codziennie na bazie koszyka pięciu walut według ich kursów na rynku londyńskim. Oprocentowanie SDR ustalane jest co tydzień. W dniu 12 marca 1996 r. 1 SDR = 1,46 dolara USA. Stopa oprocentowania SDR w tym samym dniu wynosiła 3,95%. Jest ona ustalana co tydzień jako średnia ważona stóp procentowych krótkoterminowych obligacji na rynkach pieniężnych pięciu krajów, których waluty wchodzą do koszyka określającego wartość SDR.

Kraje członkowskie MFW mogą wykorzystywać SDR do wyrównywania deficytów bilansów płatniczych, mogą zawierać w SDR transakcje terminowe, udzielać w SDR pożyczek i darów oraz regulować w SDR swe zobowiązania. Kraje mające nadwyżki SDR, ponad ich przydział, otrzymują procenty od tych nadwyżek, a kraje, które mają mniej SDR niż ich przydział, płacą odpowiednie procenty. Procenty te są rozliczane co kwartał.

SDR są wykorzystywane jako jednostka rozrachunkowa przez szereg międzynarodowych i regionalnych organizacji, głównie ze względu na to, że zachowują one większą stabilność niż którakolwiek waluta wchodząca do koszyka określającego ich wartość, ponieważ wahania kursów tych walut częściowo się znoszą.