Waluty lokacyjne

Przez pojęcie waluty lokacyjnej rozumie się walutę, w której nierezydenci utrzymują swoje należności i zobowiązania i w której dokonywane są emisje międzynarodowych obligacji i euroob- ligacji. Czasami zamiast pojęcia waluty lokacyjnej używa się wyrażenia waluta inwestycyjna. Czyni tak np. E. Pietrzak1. Kojarzy się to zazwyczaj z dokonywaniem inwestycji, a nie lokat, chociaż inwestycja też może być lokatą kapitału. Lepsze wydaje się użycie pojęcia waluty lokacyjnej. Oddaje ono bowiem właściwie sens zawieranych transakcji i podejmowanych decyzji lokacyjnych przez odpowiednich indywidualnych i instytucjonalnych inwestorów.

Pełna ocena występowania niektórych walut wymienialnych w charakterze walut lokacyjnych jest utrudniona z tego względu, że brak jest ścisłych i wyczerpujących informacji o strukturze walutowej należności i zobowiązań banków odpowiednich krajów. Pewne dane na ten temat zawierają roczne sprawozdania Niemieckiego Banku Federalnego i Banku Rozrachunków Międzynarodowych (BIS). Dane statystyczne BIS ujmują krótkoterminowe międzynarodowe należności i zobowiązania banków składających sprawozdania do BIS. Na podstawie tych danych (tabela 3) można wyrobić sobie pewien pogląd o występowaniu walut wymienialnych (które są równocześnie walutami rezerwowymi) w charakterze walut lokacyjnych.

Zagraniczne należności w walutach narodowych i zagranicznych banków handlowych składających sprawozdania na BIS: 6 suma udziałów 7 głównych walut jest niższa od 100% z uwagi na pominięcie w zestawieniu Innych walut z udziałem poniżej 1% oraz pozycji nie zidentyfikowanych: c z pominięciem wierzytelności jenowych banków szwajcarskich: 0 od grudnia 1977 r. z uwzględnieniem banków Austrii, Danii i Irlandii: od grudnia 1977 r. z uwzględnieniem weksli handlowych i akceptów: 1 od grudnia 1977 r. z uwzględnieniem kredytów nabywcy dla zagranicznych importerów.