W latach osiemdziesiątych obecnego stulecia pojawiło się w międzynarodowych finansach niezwykle ciekawe zjawisko określane coraz częściej mianem globalizacji rynków finansowych. Ma ono ogromne znaczenie dla rozwoju gospodarczego współczesnego świata i polega w dużym stopniu na funkcjonalnym powiązaniu i silnym zespoleniu narodowych rynków walutowych, pieniężnych i kredytowych w jeden, w istocie globalny, rynek finansowy.
Równoczesne połączenie japońskiego, chińskiego, arabskiego, europejskiego i amerykańskiego myślenia i działania w sferze finansów międzynarodowych sprawiło, że uczestnicy globalnego rynku finansowego wykorzystują swoją wiedzę i doświadczenie do prowadzenia w skali międzynarodowej operacji walutowych, depozytowych, kredytowych i lokacyjnych. Eksterytorialny eurorynek pieniężny i kapitałowy stanowi istotny składnik globalnego rynku finansowego, obejmującego zasięgiem swego działania praktycznie cały świat. Nawet kraje Europy Środkowej i Wschodniej dokonują operacji finansowych na tym rynku w postaci lokowania depozytów i zaciągania kredytów.
Genezy globalizacji rynków finansowych należy upatrywać w postępujących procesach integracji rynków kapitałowych krajów EWG oraz we wzroście powiązań rynków finansowych krajów Europy Zachodniej, Ameryki Północnej i Azji. Wzrostowi powiązań funkcjonalnych tych rynków sprzyjały takie czynniki, jak wzrastająca liberalizacja przepływów kapitału w skali regionalnej i międzynarodowej, usuwanie ograniczeń dewizowych w wielu krajach członkowskich Międzynarodowego Funduszu Walutowego, deregula- cja instytucji finansowych w poszczególnych krajach, finansowe innowacje na światowych giełdach terminowych, wzrost zagranicznych operacji banków komercyjnych oraz sprawny system telekomunikacji i łączności w skali międzynarodowej1.
Leave a reply