Banki komercyjne jako kontrahent rynku euroobligacji

Banki komercyjne są trzecim co do wielkości kontrahentem rynku euroobligacji po stronie podaży. Nabywają one euroobligacje do własnych portfeli albo w formie powiernictwa dla osób trzecich, pobierając za tego rodzaju czynności odpowiednie prowizje. Dysponując dużymi wkładami bieżącymi i terminowymi, mają one możność różnicowania swych lokat celem zabezpieczenia się przed ryzykiem niewypłacalności pożyczkobiorcy. Nabywając euroobligacje, banki handlowe, w szczególności eurobanki, wyspecjalizowały się w plasowaniu euroobligacji na eurorynku kapitałowym (i pieniężnym), tworząc specjalne syndykaty bankowe o zasięgu międzynarodowym. Bez działalności pośredniczącej banków komercyjnych rynek euroobligacji nie mógłby się tak szybko rozwijać.

Banki komercyjne będące równocześnie uczestnikami rynku pieniężnego, kapitałowego i eurorynku mają dobre rozeznanie w kształtowaniu się stopy procentowej, przebiegu koniunktury oraz standingu kredytobiorców. Mogą one angażować chwilowo wolne środki pieniężne w udzielanie kredytów krótko- i średnio- a nawet długoterminowych w formie kupna obligacji i euroobligacji na podstawie przeprowadzanych okresowo kalkulacji stanu depozytów, ich struktury, płynności rynku pieniężnego i kapitałowego oraz oceny polityki pieniężno-kredytowej i walutowej głównych krajów kapitalistycznych. Dysponując dużymi depozytami, banki handlowe nabywające euroobligacje różnicują portfel swych aktywów w celu minimalizacji ryzyka poniesienia strat i wykorzystują swą politykę kredytową czynną {politykę lokacyjną) na rynku kapitałowym i eurorynku do umocnienia swych wpływów. Działalność banków handlowych na rynku euroobligacji, zarówno po stronie popytu, jak i po stronie podaży, wzmaga mobilność kapitałów w skali międzynarodowej, środki finansowe sektora banków handlowych zasilają stale rynek euroobligacji po stronie podaży. Strumień tych środków może mieć jednak różne natężenie. Zależy to od stanu płynności banków, kształtowania się stopy procentowej krótko- i długoterminowej, przebiegu koniunktury oraz zgłaszanego popytu ze strony pożyczkobiorców z różnych krajów na kapitały długoterminowe.

Tradycyjnymi nabywcami euroobligacji przez wszystkie trzy główne sektory po stronie podaży są takie kraje, jak Szwajcaria, Francja i Belgia. Kupno euroobligacji przynosi inwestorom określone korzyści. Istnieje tu możliwość uzyskania wyższych dochodów niż w przypadku kupna obligacji emitowanych na narodowych rynkach kapitałowych. W grę wchodzą tu poza tym względy rozłożenia ryzyka i zabezpieczenia się przed ryzykiem oraz sprawy unikania opodatkowania dochodów z posiadania euroobligacji. Kupno euroobligacji jest dla indywidualnych inwestorów formą długoterminowego oszczędzania.