Nie ulega wątpliwości, że najważniejszym elementem koordynacji polityki walutowej krajów EWG było wprowadzenie pod koniec 1958 r. zewnętrznej wymienialności ich walut oraz utworzenie Europejskiego Systemu Walutowego, który zaczął funkcjonować od 13 marca 1979 r. Wprowadzona w 1958 r. zewnętrzna wymienialność walut w dużym stopniu ułatwiała krajom EWG szybsze niż przewidywano w traktacie rzymskim znoszenie ceł i ograniczeń ilościowych. Banki centralne krajów EWG zabezpieczały później funkcjonowanie tej wymienialności poprzez odpowiednią współpracę z innymi krajami na rynkach walutowych i na rynkach złota. Co się tyczy natomiast Europejskiego Systemu Walutowego, to jego reguły kursowe i zasady współdziałania banków centralnych były tak ustalone, aby zapewnić w miarę możliwości stabilność kursów walut krajów EWG. Każde zmiany dostosowawcze w zakresie kursów walut krajów EWG w ramach ESW były uzgadniane wspólnie. Dotyczyło to również sprawy ustalania koszyka walut dla Europejskiej Jednostki Walutowej oraz zasad działania mechanizmu kredytowego i systemu interwencji na rynkach walutowych. Można powiedzieć, że to właśnie dzięki sprawnej koordynacji polityki walutowej krajów EWG mechanizm Europejskiego Systemu Walutowego okazał się zasadniczym instrumentem utrzymania stabilności kursów walut krajów EWG i umacniania solidarności walutowej tych krajów, które zaczęły tworzyć w EWG strefę stabilizacji walutowej.
Sprawą koordynacji polityki walutowej i finansowej zajmuje się w EWG Parlament Europejski, Rada Ministrów, Komisja Wspólnot Europejskich, Komitet Walutowy oraz Komitet Gubernatorów Banków Centralnych.
Leave a reply