Monthly Archives Lipiec 2015

W Belgii prowadziło działalności w I połowie 1985 r. 57 banków zagranicznych. Udział ich aktywów w całości aktywów banków belgijskich wynosił w 1985 r. 51%.

Jako agent Europejskiego Funduszu Współpracy Walutowej, BIS wykonuje zadania związane z: 1) funkcjonowaniem Europejskiego Systemu Walutowego (rejestracja w ECU wynikających z interwencji kursowych pożyczek i należności wobec Funduszu banków centralnych uczestniczących w mechanizmie kursowym, realizacji operacji tworzenia, wykorzystywania i oprocentowania ECU, zapis w księgach Funduszu operacji w ramach pomocy krótkoterminowej) oraz 2} realizacją transakcji finansowych wynikających z operacji pożyczkowych przeznaczonych na poprawę stanu bilansów płatniczych krajów EWG.

Głównymi kredytobiorcami były kraje wysoko rozwinięte. Przypadło na nie w 1987 r. 82% całości emitowanych obligacji i zaciągniętych kredytów. Największymi kredytobiorcami w tej grupie krajów w roku 1987 były: Japonia (46,5 mld doi.), USA (45,7 mld doi.), Wielka Brytania (33 mld doi.), Francja (15,7 mld doi.), Włochy (13,5 mld doi.), Australia (12,9 mld doi.), Kanada (11,3 mld doi.) oraz RFN (10,5 mld doi.).

O sytuacji na międzynarodowym rynku walutowym decydowały niezliczone jednostkowe transakcje kupna-sprzedaży walut. Duży wpływ wywierała na nią kondycja ekonomiczna krajów o walutach rezerwowych, transakcyjnych, lokacyjnych i (w przypadku dolara USA) interwencyjnych. Wywierały na nią znaczny wpływ również takie czynniki, jak stan bilansu handlowego i płatniczego, deficyty budżetowe, wysokość stóp procentowych i stóp inflacji w poszczególnych krajach oraz szereg czynników niewymiernych, takich chociażby, jak sytuacja polityczna czy też optymistyczne bądź pesymistyczne oceny międzynarodowych kół gospodarczych i finansowych stanu koniunktury w danym kraju.

System waluty złotej funkcjonował w latach 1870-1914. Przed jego pojawieniem się nie istniał międzynarodowy system walutowy obejmujący swym zasięgiem większość państw. W okresie starożytności i średniowiecza występowały systemy walutowe związane przede wszystkim z istnieniem imperiów lub państw, w których posługiwano się monetami z różnych metali i ich stopów. Z miedzi i z żelaza bito monety o małej wartości, a ze srebra i złota monety opiewające na większe wartości. Złoto, najpierw w postaci sztabek a następnie monet, wraz ze srebrem i innymi metalami spełniało funkcje pieniądza w starożytnym świecie. W średniowieczu i w czasach nowożytnych złoto spełniało funkcje pieniądza zarówno w obiegu wewnętrznym, jak i w międzynarodowym. W Europie było kilkanaście wielkich ośrodków handlu, najczęściej miast, w których bito monety srebrne i złote, przyjmowane w wielu krajach (nomisma w Bizancjum, florino we Florencji, durato w Wenecji).

W rozdziale drugim naświetlono szczegółowo pozycję poszczególnych walut wymienialnych jako walut rezerwowych, interwencyjnych, lokacyjnych i transakcyjnych. Zwrócono uwagę na fakt umiędzynarodowienia jena japońskiego. Proces ten wystąpił już w latach siedemdziesiątych i pogłębił się w latach osiemdziesiątych. Umiędzynarodowienie jena znajduje wyraz we wzroście jego roli jako waluty rezerwowej i lokacyjnej. Jest to wynikiem wzrostu pozycji Japonii w międzynarodowych stosunkach gospodarczych i finansowych. Duży wpływ na umiędzynarodowienie jena miała polityka gospodarcza i walutowa Japonii oraz szybko rozwijający się japoński rynek kredytowy, który stał się w latach osiemdziesiątych jednym z najważniejszych (obok rynku londyńskiego i nowojorskiego) ośrodków międzynarodowego rynku kredytowego. Polityka walutowa stała się ważnym instrumentem polityki ekonomicznej Japonii, mającej na celu wzrost ekspansji gospodarczej tego kraju w świecie oraz tworzenie wewnętrznych warunków do rozwoju gospodarczego1. Jen odgrywa taką rolę w Azji jak marka RFN w Europie8.

Z punktu widzenia terminu, w którym opcja może być wykonana, rozróżnia się opcje typu europejskiego i amerykańskiego. Pierwsze z nich mogą być realizowane tylko w terminie wygaśnięcia opcji, drugie – w dowolnym terminie przed wygaśnięciem opcji.

Przy wyborze waluty denominacji euroobligacji uwzględnia się realia rynku kapitałowego i walutowego oraz przewidywane kierunki ewolucji kursów głównych walut wymienialnych, które to waluty wykorzystywane są dla celów denominacji euroobligacji.

Do najważniejszych przyczyn zakłóceń równowagi bilansu płatniczego należy zaliczyć zmiany w rozmiarze i strukturze dochodu narodowego oraz zmiany w relacji cen krajowych do zagranicznych. Ponadto równowagę bilansu płatniczego mogą zakłócać takie czynniki, jak: 1) zmiany wzajemnej relacji światowych cen towarów eksportowanych i importowanych przez dany kraj, czyli tzw. terms of trade (są one dla każdego kraju czynnikiem zewnętrznym), 2) zmiany wysokości stopy procentowej za granicą w stosunku do stopy krajowej, 3) klęski naturalne (np. nieurodzaj wywołany suszą lub powodziami), 4) strukturalne zmiany w popycie zagranicznym na towary eksportowane przez dany kraj oraz 5) przyczyny polityczne.

Na powyższych rynkach przedmiotem operacji futures są wybrane waluty oraz depozyty bankowe i papiery wartościowe o stałym oprocentowaniu (obligacje), a w niektórych przypadkach również indeksy kursów akcji oraz złoto. Dzięki różnicy czasu między poszczególnymi rynkami transakcje futures niektórymi instrumentami finansowymi {np. depozytami eurodolarowymi) mogą być zawierane przez całą dobę.