Należy w tym miejscu zaznaczyć, że zakres wymienialności zewnętrznej i wewnętrznej w poszczególnych krajach może być różny, chociażby ze względu na odmienny sposób określania rezydenta (krajowca dewizowego) czy nierezydenta (cudzoziemca dewizowego).
Wymienialność może obejmować wszystkie walory finansowe występujące w danym kraju lub tylko ich część. W pierwszym przypadku będzie to wymienialność pełna, w drugim – ograniczona. W obu jednakże przypadkach mamy do czynienia z sytuacją, w której istnieje możliwość wymiany waluty krajowej na inne waluty oraz swoboda wykorzystania tej waluty na zakup towarów, usług i walorów finansowych lub na uregulowanie zobowiązań płatniczych wobec zagranicy.
Wymienialność ograniczona może występować w odniesieniu do: 1) pewnych walut lub obszarów płatniczych, 2) pewnych płatności lub 3) pewnej grupy rezydentów. literaturze używa się czasem pojęcia wymienialności rynkowej {market convertibility) i wymienialności oficjalnej (official convertibility lub asset convertibility). Przez wymienialność rynkową rozumie się prawo do wymiany jednej waluty na inne przez osoby fizyczne i prawne, natomiast pod pojęciem wymienialności oficjalnej rozumie się prawo władz pieniężnych poszczególnych krajów do dokonywania wzajemnej wymiany walut lub wymiany walut na inne aktywa rezerwowe bezpośrednio przez państwo i inne instytucje pieniężne, tzn. poza rynkiem walutowym. Wprowadzenie i utrzymanie ograniczonej czy pełnej wymienialności walut wymaga spełnienia rygorystycznych warunków ekonomicznych.
Leave a reply