Współczesne narodowe rynki pieniężne i kapitałowe

O sytuacji na międzynarodowym rynku walutowym decydowały niezliczone jednostkowe transakcje kupna-sprzedaży walut. Duży wpływ wywierała na nią kondycja ekonomiczna krajów o walutach rezerwowych, transakcyjnych, lokacyjnych i (w przypadku dolara USA) interwencyjnych. Wywierały na nią znaczny wpływ również takie czynniki, jak stan bilansu handlowego i płatniczego, deficyty budżetowe, wysokość stóp procentowych i stóp inflacji w poszczególnych krajach oraz szereg czynników niewymiernych, takich chociażby, jak sytuacja polityczna czy też optymistyczne bądź pesymistyczne oceny międzynarodowych kół gospodarczych i finansowych stanu koniunktury w danym kraju.

Współczesne narodowe rynki pieniężne i kapitałowe, określane łącznym mianem rynków kredytowych, stanowią jeden z ważnych instrumentów alokacji zasobów pieniężnych i mobilizacji oszczędności na cele rozwoju gospodarczego w krajach i gospodarce rynkowej. W sytuacji istnienia wymienialności walut i dużej liberalizacji obrotów kapitałowych wzrosły ich wzajemne powiązania do tego stopnia, że można mówić o wykształceniu się międzynarodowego rynku kredytowego. Coraz trudniej jest prowadzić narodowym władzom gospodarczym skuteczną autonomiczną politykę pieniężno-kredytową.

Rynki kredytowe są wykorzystywane nie tylko do finansowania przebiegu procesów gospodarczych w krajach, w których one funkcjonują, ale również do finansowania obrotów gospodarczych z zagranicą. Istnieje tu duża różnorodność form i metod finansowania tych obrotów. Wzrosła również w latach siedemdziesiątych i osiemdziesiątych ranga międzynarodowego rynku kredytowego jako źródła zewnętrznego zadłużenia krajów rozwijających się, byłego ZSRR i krajów Europy Środkowej i Wschodniej. Jest on również wykorzystywany do finansowania wymiany handlowej Wschód-Zachód.