Jednym z podstawowych warunków wprowadzenia wymienialności waluty krajowej jest istnienie długofalowej równowagi w gospodarce, tj. równowagi wewnętrznej i zewnętrznej (bilansu płatniczego). Kraj zamierzający wprowadzić wymienialność swej waluty, powinien dysponować odpowiednim potencjałem gospodarczym, elastyczną strukturą produkcji i racjonalną polityką gospodarczą. Chodzi tu o taką strukturę produkcji, w której występują wyspecjalizowane sektory eksportowe. Eksport tego kraju powinien być zróżnicowany i konkurencyjny na rynkach zagranicznych. W przypadku, gdy występuje niekorzystny dla kraju wzrost cen importowych, kraj taki powinien mieć możliwość substytucji importu produkcją krajową. Wystąpienie powyższych warunków stanowi ważny czynnik ochrony gospodarki krajowej przed negatywnymi wpływami zmian zewnętrznych w długim okresie. Zróżnicowana struktura eksportu sprawia, że spadek popytu na część towarów eksportowych danego kraju jest kompensowany wzrostem popytu na inne wyroby eksportowe. Duża konkurencyjność eksportu daje ponadto możliwość przesuwania towarów między rynkiem wewnętrznym i zagranicznym, co oznacza, że gospodarka krajowa może nie ponosić skutków spadku popytu na znaczną część eksportu.
Większa niezależność od importu zapobiega ponoszeniu skutków wrostu cen za granicą. Wystąpienie tych warunków pozwala zatem, poprzez zmianę alokacji zasobów w gospodarce krajowej i w handlu zagranicznym, unikać skutków braku stabilności na rynkach zagranicznych. Powyższe warunki nie są jednak niezbędne w krajach, które mają zróżnicowany eksport, ale zajmują monopolistyczną pozycję na rynku światowym (np. kraje naftowe).
Leave a reply