Ogólnie można stwierdzić, że najważniejszą walutą transakcyjną o dużej przewadze nad innymi walutami na rynkach walutowych jest dolar USA. Marka niemiecka jest drugą co do rangi walutą transakcyjną. W dalszej kolejności, ustalonej tylko orientacyjnie, występują takie waluty wymienialne, jak funt angielski, jen japoński, frank szwajcarski, frank francuski i gulden holenderski. Powyższe waluty (o czym dalej będzie mowa) występują również jako waluty transakcyjne w handlu światowym.
W krajach o gospodarce rynkowej przeważająca część eksportu i importu jest fakturowana i rozliczana w walucie kraju eksportera, importera bądź w walutach krajów trzecich. Mam tu na myśli waluty wymienialne. W dniu 1 marca 1995 r. wymienialność całkowitą miały waluty 37 krajów członkowskich Międzynarodowego Funduszu Walutowego. Nie wszystkie z tych walut wykorzystywane są w charakterze walut transakcyjnych, tj. walut służących do fakturowania i rozliczania eksportu i importu. Najczęściej w charakterze walut transakcyjnych wykorzystywane są takie waluty, jak dolar USA, marka RFN, frank francuski, funt angielski, frank szwajcarski, jen japoński, waluty pozostałych krajów Unii Europejskiej, waluty krajów nordyckich, dolar kanadyjski i australijski oraz waluty niektórych krajów OPEC. Ogólnie można powiedzieć, że w charakterze walut transakcyjnych we współczesnym świecie wykorzystuje się około 25 walut wymienialnych. Należy w tym miejscu zaznaczyć, że złoty polski, mimo iż jest walutą wymienialną zgodnie z art. VIII statutu MFW, to jednak nie jest stosowany w charakterze waluty transakcyjnej przez polskich i zagranicznych eksporterów i importerów.
Stosowanie określonej waluty wymienialnej w charakterze waluty transakcyjnej w eksporcie bądź w imporcie zależy od wielu czynników ekonomicznych, głównie od ,,siły” tej waluty, jej względnej stabilności w dłuższym okresie, od tego, czy jest znana jako waluta transakcyjna, lokacyjna i rezerwowa, od występowania tej waluty w charakterze eurowaluty oraz od stopnia posługiwania się taką walutą przez uczestników międzynarodowego rynku walutowego, pieniężnego i kapitałowego, a także od tworzonych przez poszczególne rządy bodźców czy przeszkód w zakresie wykorzystywania walut ich krajów macierzystych bądź krajów trzecich w charakterze walut transakcyjnych.
Leave a reply