Z przeprowadzonej dotychczas analizy mechanizmu funkcjonowania systemu wielodewizowego wynika, że istnieje wiele walut wymienialnych używanych w charakterze walut rezerwowych, lokacyjnych i transakcyjnych. O ich wyborze decydują różne względy. Ulegają zmianom kursy tych walut i ich pozycja rynkowa. Wszystko to powoduje, że system wielodewizowy jest systemem mało stabilnym. Można to uznać za jego główną wadę.
Jednakże ta niestabilność systemu wielodewizowgo nie przeszkadza bankom centralnym przechowywać rezerwy walutowe w wielu walutach wymienialnych. Różnicują one strukturę rezerw w przekroju walutowym, ograniczając w ten sposób ryzyko związane ze zmianami kursów walut. Występowanie wielu walut wymienialnych jako walut transakcyjnych na rynkach dewizowych nie pociąga za sobą znacznego ryzyka, ponieważ w systemie wielodewizowym, mimo jego niestabilności istnieje możliwość zabezpieczenia się przed ryzykiem kursowym. Eksporterzy i importerzy, posługując się odpowiednimi walutami wymienialnymi jako walutami transakcyjnymi, mają również możność zabezpieczania się przed ryzykiem kursowym. Eksporterzy nie ponoszą ryzyka kursowego, jeśli ich waluta narodowa używana jest do fakturowania ich eksportu.
Doświadczenie historyczne wykazuje, że w systemie wielodewizowym, mimo jego niestabilności, uczestnicy rynku walutowego, kredytowego i eurorynków pieniężnych i kapitałowych oraz eksporterzy i importerzy radzą sobie dobrze z rozliczaniem operacji dewizowych, lokacyjnych oraz z fakturowaniem eksportu i importu w wielu walutach wymienialnych powszechnie przez nich akceptowanych. Niestabilność systemu wielodewizowego nie stanowi przeszkody w rozwoju handlu międzynarodowego. Praktyka gospodarcza znalazła tu odpowiednie metody ograniczenia ryzyka związanego z niestabilnością systemu wielodewizowego,
Leave a reply