Waluty krajów strefy franka są bez ograniczeń wzajemnie wymienialne po sztywnym kursie urzędowym. Skarb francuski przyznał nieograniczone gwarancje pieniądzom emitowanym przez instytucje emisyjne strefy.
Francja i kraje strefy koordynują swoją politykę walutową. W odniesieniu do krajów trzecich wszystkie kraje strefy w jednakowym zakresie stosują ograniczenia dewizowe, identyczne lub zbliżone do ograniczeń francuskich. Kraje strefy korzystają z pomocy finansowej Francji. Posługują sie one rynkiem paryskim przy wszelkich operacjach dewizowych. Strefa franka pozwala utrzymać więź Francji z jej dawnymi koloniami, mimo że uzyskały one niepodległość1.
Strefa ta nie wywiera większego wpływu na międzynarodowe stosunki gospodarcze. Dlatego jej analiza została tu potraktowana w sposób skrótowy. Należy jednak zaznaczyć, że kraje należące do tej strefy liczą razem ponad 100 milionów ludności.
Obszerne informacje o strefie franka francuskiego zawarte są w książce S. Rączkowkiego Międzynarodowe stosunki finansowe, s. 338-341 oraz w opracowaniu E. Chrabonszczewskiej Strefa franka francuskiego, SGPiS, Warszawa 1989.
Strefa franka francuskiego stanowi specyficzny typ integracji afrykańskich krajów rozwijających się z kraje wysoko rozwiniętym, jakim jest Francja. Doświadczenia z przebiegu tej integracji walutowej mogą być przydatne w zacieśnieniu powiązań ekonomicznych krajów w innych regionach świata oraz do dalszego badania sfery ekonomicznego oddziaływania Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej na kraje Afryki, Karaibów i Pacyfiku (AKP).
Leave a reply