Rynek eurowalut – kontynuacja

Rynek eurodolarowy jest to zatem rynek wierzytelności (należności i zobowiązań) dolarowych poza granicami Stanów Zjednoczonych. Rynek eurowalut można określić jako rynek wierzytelności w walutach wymienialnych poza granicami ich pochodzenia.

Nazwa rynku eurowalutowego wywodzi się stąd, że rozwinął się on w Europie Zachodniej (stąd przedrostek euro). Centrum tego rynku jest Londyn, a jego dalszymi ważnymi ośrodkami w Europie Zachodniej są: Paryż, Frankfurt nad Menem, Amsterdam, Zurych i Luksemburg. Rynek ten funkcjonuje również w ośrodkach pozaeuropejskich, określanych mianem ośrodków Offshore (od angielskiego zwrotu offshore, czyli poza wodami terytorialnymi, gdzie nie obowiązuje prawo państwa przybrzeżnego), takich jak: Wyspy Bahama, Kajmany, Hongkong, Liban, Liberia, Antyle Holenderskie, Nowe Hebrydy, Panama, Singapur, Wyspy Dziewicze, Indie Zachodnie, Japonia (od grudnia 1986 r.) oraz od niedawna Cypr. Niektóre z tych ośrodków Offshore, takie jak Singapur, Hongkong i Kajmany zaliczane są do ,,oaz podatkowych”. Singapur jest głównym ośrodkiem tzw. azjodolarów.

Na rynku eurowalut operują głównie eurobanki. Są to czysto międzynarodowe banki. Powstały ona w latach sześćdziesiątych i siedemdziesiątych, a głównym celem ich działalności jest bezpośredni lub pośredni udział w operacjach na eurorynku pieniężnym lub kapitałowym, głównie w Londynie, Luksemburgu lub w innych ważnych centrach rynu eurowalutowego. Stanowią one własność jednej lub kilku instytucji finansowych, operujących na narodowych rynkach kredytowych. Banki te mają dużą autonomię. Przyjmują one depozyty eurowalutowe i udzielają kredytów innym bankom lub instytucjom pozabankowym. Eurobanki wykazały daleko idącą zdolność adaptacji do zmieniających się warunków rynkowych, nowych technik udzielania pożyczek i innowacji finansowych na międzynarodowym rynku kredytowym. Były one zakładane głównie przez wielkie banki krajów Europy Zachodniej, USA, Japonii lub grupy regionalne tych banków. Pod koniec lat siedemdziesiątych było w Londynie 40 eurobanków, w Luksemburgu 8, w Singapurze 8 i w Hongkongu 71. Londyńskie eurobanki zakładały często zamorskie oddziały i przedstawicielstwa bankowe.