Powstanie ESW

Stuprocentowa rozpiętość odchyleń byłaby osiągnięta wtedy, gdyby jedna waluta znalazła się w opozycji do wszystkich pozostałych walut, tzn. gdyby odchyliła się tak daleko, jak przewiduje to marża wahań, czyli o 2,25% lub 6%. Rozpiętość odchyleń i próg odchyleń (75% rozpiętości odchyleń) dla walut wchodzących w skład systemu kursowego ESW przedstawia tabela 121.

W chwili powstania ESW zakładano, że jego kraje członkowskie będą prowadzić zbieżną politykę pieniężną, a wskaźnik odchyleń stanie się sygnalizatorem odchyleń od przeciętnej (ECU) dla całej EWG. Po raz pierwszy w historii EWG wyrażono zgodę na stosowanie tego względnie obiektywnego wskaźnika jako sygnału do uruchomienia środków koordynujących politykę gospodarczą i walutową krajów członkowskich EWG.

System interwencyjny i kredytowy banków centralnych w ramach ESW służy do utrzymywania wahań kursów walut w granicach ustalonych w mechanizmie kursowym. Każdy bank centralny kraju członkowskiego ESW zobowiązany jest do kupna lub sprzedaży waluty partnera dla zapobieżenia przekroczenia bilateralnej granicy wahań kursowych. Sprzedaż niedostatecznej waluty zwiększa jej podaż, a kupno waluty występującej w nadmiarze ogranicza jej podaż. Nie jest to łatwe do realizacji, ponieważ banki centralne zobowiązały się do utrzymania należności w walutach krajów EWG tylko w niewielkich rozmiarach. Dlatego też potrzebne do interwencji kwoty walut każdy bank centralny otrzymuje drogą kredytową od odpowiedniego drugiego banku centralnego. Zakup i sprzedaż walut krajów EWG w celach interwencyjnych (dla ochrony przed przekroczeniem granic wahań kursowych) jest notowana w ECU na kontach Europejskiego Funduszu Współpracy Walutowej (EFWW). Przeliczeń na ECU dokonuje się według kursu ECU z tego dnia, w którym dokonano odpowiedniej interwencji. Powstałe należności w ECU na kontach EFWW mogą być wielokrotnie wykorzystywane np. do wyrównania własnych zobowiązań interwencyjnych. Salda kont są oprocentowane według stopy, która jest średnią ważoną