Plan Wernera precyzuje szczegółowe zadania do realizacji na pierwszym etapie tworzenia unii z zakresu polityki budżetowej, podatkowej, rynku kapitałowego, wewnętrznej polityki pieniężno-kredytowej i zewnętrznej polityki walutowej. Ze względu na temat niniejszego rozdziału przedstawione będą poniżej jedynie zadania dla polityki pieniężno-kredytowej i walutowej.
Ogólne ukierunkowanie polityki pieniężno-kredytowej i walutowej powinno być ustalane wspólnie. W tym celu kraje członkowskie powinny stopniowo dopasowywać będące w ich gestii instrumenty z zakresu tej polityki pod kątem ich spójności. W celu zapewnienia niezbędnej koordynacji tej polityki winny być prowadzone uprzednie i obligatoryjne konsultacje w Komitecie Gubernatorów Banków Centralnych. Komitet ten badać ma regularnie, co najmniej dwa razy w ciągu roku, sytuację walutową i politykę prowadzoną w tej dziedzinie przez każdy kraj członkowski. Po każdej takiej analizie ustalać będzie zadania dla polityki pieniężno-kredytowej w odniesieniu do stopy procentowej, płynności kasowej banków i ich zdolności kredytowej oraz kredytów udzielanych sektorowi prywatnemu i publicznemu. Harmonizacja instrumentów tej polityki jest niezbędna dla skutecznej jej koordynacji i wzajemnego wspierania się.
W zakresie zewnętrznej polityki walutowej przewidywano stopniową intensyfikację współpracy i zacieśnienia solidarności krajów członkowskich przy ustalaniu parytetów ich walut. Powinno to znaleźć wyraz we wzmocnieniu konsultacji na ten temat. Wzmocnienie współdziałania w dziedzinie walutowej powinno dotyczyć udzielania kredytów, kredytów swapowych, tworzenia międzynarodowej płynności w postaci podwyżek kwot w MFW, przydziałów SDR oraz pozycji dewizowej banków. Powinien być uczyniony pierwszy krok w kierunku stopniowego zajmowania przez kraje EWG wspólnego stanowiska na forum MFW i innych międzynarodowych organizacji finansowych.
Leave a reply