Odcinkowe środki korygowania bilansu płatniczego

Do środków korygujących obroty wewnętrzne, a przede wszystkim handel zagraniczny, należy zaliczyć: 1) subwencje eksportowe, wypłacane eksporterom ze środków budżetowych oraz 2) ograniczenie wydatków na import (za pomocą podwyżki ceł, ustalania kontygentów ilościowych na import różnych towarów oraz za pomocą licencji importowych, a także poprzez obowiązek deponowania pewnej sumy w banku w związku z zamierzonym importem).

Niezwykle skutecznym narzędziem korygowania bilansu płatniczego jest reglamentacja dewizowa, która może dotyczyć wszelkich transakcji, a więc towarowych, usługowych i kapitałowych.

W zakresie transakcji kapitałowych stosuje się (niezależnie od reglamentacji dewizowej) takie instrumenty, jak zmiany stopy procentowej oraz bodźce lub antybodźce podatkowe, które skłaniają lub zniechęcają do udzielania kredytów zagranicy lub dokonywania inwestycji bezpośrednich.

Odcinkowe środki korygowania bilansu płatniczego mają swoje zalety i wady. Ich zaletą jest to, że działają szybko i skutecznie w kierunku usunięcia deficytu bilansu płatniczego oraz pozwalają opanować w znacznym stopniu spekulacyjne ruchy kapitału. Natomiast ich wadą jest, że opierają się na arbitralnych decyzjach władzy państwowej, co może im nadawać w pewnych przypadkach charakter dyskryminacyjny i stwarzać powody do ich obchodzenia..

Jak wynika z powyższych rozważań, w każdym kraju występuje problem wyboru właściwych środków przywracania równowagi bilansu płatniczego w danych warunkach rynkowych oraz problem wpływu otoczenia zewnętrznego na przebieg procesów gospodarczych w danym kraju i na jego stosunki gospodarcze z zagranicą.