Ocena systemu waluty złotej

Mogła również dokonywać długoterminowych lokat kapitałowych w krajach od niej zależnych i w koloniach. Prowadzona przez Bank Anglii polityka pieniężna pozwalała Anglii przerzucać skutki zakłóceń w jej gospodarce na kraje surowcowo-rolnicze. Głównym instrumentem polityki pieniężnej Banku Anglii była polityka stopy dyskontowej.

System waluty złotej oceniany jest jako najlepszy system walutowy z punktu widzenia zapewnienia stabilizacji pieniężnej i płatniczej kraju. Jego głównymi zaletami były takie elementy, jak uzależnienie polityki pieniężnej od posiadanych rezerw złota (co działało dyscyplinująco na władze pieniężne), działanie sprawnego mechanizmu wyrównywania bilansu płatniczego, stałe kursy walut (co dawało poczucie stabilizacji uczestnikom wymiany międzynarodowej) oraz duży wpływ stopy procentowej na obroty kapitałowe. Do istotnych wad tego systemu można zaliczyć to, że podporządkowanie stanu gospodarki mechanizmowi rynkowemu było nie do pogodzenia z realizacją takich celów gospodarczych i społecznych, jak finansowanie uprzemysłowienia i zbrojeń przez państwo oraz redystrybucja dochodu narodowego w związku z reformami społecznymi. Do osiągnięcia tych celów potrzebny był interwencjonizm gospodarczy, który nie daje się pogodzić z regułami systemu waluty złotej. Ponadto przy tym systemie koszty stabilności walutowej były zbyt wysokie z punktu widzenia rozwoju gospodarczego i utrzymywanie sztywnych kursów walutowych narażało gospodarkę krajową na uzależnienie od gospodarki światowej. Wadą tego systemu było również to, że deflacja stanowiła zbyt wysoką cenę osiągania równowagi bilansu płatniczego. Hamowała ona lub powodowała spadek tempa wzrostu gospodarczego oraz zwiększała bezrobocie i obniżenie poziomu płac.

Klasyczny system waluty złotej, określany mianem systemu złotej waluty monetowej lub waluty monetowo-złotej (ang. gold coin standard) funkcjonował do 1914 r. Po I wojnie światowej czyniono próby restauracji standardu złotego. W czasie tej wojny walutę złotą, chociaż nie w pełni, miały Stany Zjednoczone. Władze monetarne tego kraju nie zawiesiły wymienialności banknotów na złoto, starały się jednak odstręczać od tej wymiany. W latach 1917-1929 zakazały eksportu złota z USA.