Z powyższych wywodów wynika, że wprowadzenie wymienialności waluty krajowej jest możliwe w określonych warunkach. Nie można jednak podchodzić bezkrytycznie do postulatu wprowadzenia wymienialności waluty i tylko wychwalać jej zalety, pomijając ewentualne skutki negatywne, które może ona przynosić w określonych warunkach. Trzeba zatem dokonać przed podjęciem decyzji o wprowadzeniu wymienialności waluty narodowej analizy korzyści i strat z tytułu stosowania alternatywnych mechanizmów protekcji gospodarki i alokacji zasobów dewizowych, jakimi rozporządza dany kraj. Z danych dotyczących wymiany międzynarodowej widać wyraźnie, że w międzynarodowym podziale pracy udział krajów o walucie wymienialnej wzrósł w większym stopniu niż krajów o walucie niewymienialnej.
Od 1.06.1995 r. złoty polski jest walutą wymienialną w rozumieniu art. VIII statutu MFW. Komunikat w tej sprawie został opublikowany w ,,IMF Survey” z datą 31.07.1995 r. Wymienialność ta związana jest z ustawą Prawo dewizowe z dnia 2 grudnia 1994 r. (Dz. U. nr 136 poz. 703) i jej nowelizacją z 27 października 1995 r. (Dz. U. nr 132 poz. 641), która weszła w życie 10 grudnia 1995 r. Ustawa ta reguluje zasady obrotu tzw. wartościami dewizowymi przez osoby krajowe i zagraniczne.
– Z punktu widzenia prawa dewizowego do osób krajowych zalicza się:
– 1) osoby mające miejsce zamieszkania lub siedzibę w kraju,
– 2) oddziały i przedstawicielswa osób zagranicznych z siedzibą w kraju,
– 3) polskie przedstawicielstwa dyplomatyczne I konsularne.
– Natomiast osobami zagranicznymi są:
– 1) cudzoziemcy i obywatele polscy mający miejsce zamieszkania za granicą,
– 2) osoby prawne mające siedzibę za granicą,
– 3) oddziały i przedstawicielstwa osób zagranicznych w kraju,
– 4) obce przedstawicielstwa dyplomatyczne i konsularne.
– Wartości dewizowe obejmują:
– 1) zagraniczne środki płatnicze, a więc waluty obce (w tym międzynarodowe jednostki rozrachunkowe SDR i ECU oraz inne stosowane w rozliczeniach międzynarodowych), dewizy (czeki, weksle i przekazy oraz wszelkie inne dokumenty bankowe i finansowe opiewające na waluty obce i płatne w walutach obcych),
– 2) złoto i platynę, tzw. dewizowe,
– 3) akcje, obligacje, książeczki oszczędnościowe wystawiane w walutach obcych.
Leave a reply