Komisja EWG

Dnia 22 marca 1971 r. Rada Ministrów podjęła szereg decyzji dotyczących realizacji pierwszego etapu unii gospodarczej i walutowej. Dotyczyły one: a) wzmocnienia krótko- i średnioterminowej polityki gospodarczej, b) harmonizacji podatków, c) przyspieszenia liberalizacji obrotów kapitałowych, d) stopniowego rozwiązywania problemów strukturalnych i regionalnych, e) koordynacji polityki pieniężnej i kredytowej oraz f) stopniowego wykształcenia jednolitego stanowiska Wspólnoty w międzynarodowym systemie walutowym. Traktowane były one w EWG jako milowy krok na drodze do utworzenia unii. 21 marca 1972 r. Rada Ministrów, uwzględniając zmianę sytuacji w wyniku kryzysu walutowego z 1971 r. {zawieszenie wymienialności dolara amerykańskiego na złoto, readaptacja kursów walut w grudniu 1971 r.), podjęła decyzje uzupełniające jej decyzje z marca 1971 r. Na mocy tych decyzji EWG ma tworzyć dalej jednolity obszar walutowy, a pierwszym krokiem w tym kierunku stała się właśnie decyzja o zawężeniu marży wahań kursów walut krajów EWG do 2,25% łącznie.

Cele pierwszego etapu tworzenia unii gospodarczej i walutowej zrealizowane zostały tylko częściowo. Według Komisji EWG, w zakresie koordynacji krótkoterminowej polityki gospodarczej zrealizowano wszystkie przedsięwzięcia przewidziane w decyzji Rady Ministrów. Jednakże koordynacja w zakresie polityki walutowej – dotyczyło to głównie konsultacji odnośnie do zmiany kursów walut – była niedostateczna. Wpływ Wspólnoty na decyzje krajów członkowskich był raczej skromny. W dziedzinie harmonizacji podatków wyniki nie były zadowalające, jednakże od 1 kwietnia 1973 r. wszystkie kraje EWG zaczęły stosować system podatku od wartości dodanej. Nie usunięto jednak występujących między krajami członkowskimi różnic w zakresie podstawy wymiaru tego podatku i wysokości jego stawek.