Jednakże rynek kredytowy ma szereg cech odrębnych od rynku towarowego. Wymiana towarów odbywa się z reguły na zasadzie natychmiastowego przekazania ekwiwalentu pieniężnego (abstrahuję tu od sprzedaży dóbr inwestycyjnych na kredyt w handlu międzynarodowym), transakcja zaś dokonywana kapitałem pożyczkowym oznacza tylko czasowe przekazanie wartości na rzecz pożyczkobiorcy, z warunkiem zwrotu w ustalonym terminie, oczywiście z odpowiednim procentem od zaciągniętego kredytu.
Inną charakterystyczną i typową cechą odróżniającą rynek kredytowy od rynku towarowego jest koncentracja kapitału pożyczkowego w bankach lub innych instytucjach kredytowych. Rynek k red y to wy składa się z rynku pieniężnego i kapitałowego. Oba te rynki wzajemnie się zazębiają. Istnieje między nimi zjawisko pewnej osmozy. W zależności od przebiegu koniunktury w gospodarce narodowej występuje częstokroć przepływ środków z rynku pieniężnego na kapitałowy i odwrotnie. Najważniejszym kryterium rozróżnienia rynku pieniężnego od kapitałowego jest kryterium ekonomicznego zastosowania kapitału pożyczkowego na obu rynkach. W moim przekonaniu rynek pieniężny jest rynkiem, na którym przedmiotem popytu i podaży jest kapitał przeznaczony przede wszystkim na cele obrotowe przedsiębiorstw. Rynek ten więc obejmuje procesy pieniężne obiegu. Tu będzie spotykał się popyt i podaż na tzw. pieniądz rozliczeniowy. Rynek kapitałowy natomiast jest rynkiem, gdzie mamy do czynienia z popytem i podażą na kapitał pieniężny przeznaczony na cele lokacyjne. Kapitał ten będzie wydatkowany na zakup środków trwałych lub długoterminowych papierów wartościowych. Będzie on wycofany z obiegu przez długi okres. Stan akumulacji kapitału pieniężnego, stopa akumulacji, ruch kapitałów lokacyjnych wewnątrz poszczególnych gałęzi gospodarki, długoterminowe lokaty kapitałowe za granicą, międzynarodowe przepływy kapitałów długoterminowych – to problematyka rynku kapitałowego.
Leave a reply