INTEGRACJA WALUTOWA I FINANSOWA

Pojęcie integracji walutowej i finansowej wiąże się nieodłącznie z integracją gospodarczą. W literaturze ekonomicznej nie jest ono jednoznacznie definiowane. Uważa się najczęściej, że integracja walutowa i finansowa ma zapewnić niezbędne warunki do funkcjonowania strefy wolnego handlu, unii celnej, wspólnego rynku oraz unii gospodarczej i walutowej.

Integrację walutową traktuje się niekiedy dwojako: jako proces i jako stan rzeczy osiągnięty w tym procesie. Nie jest przy tym jasne, czy ten stan ma być punktem docelowym, czy pośrednim w procesie integracji gospodarczej.

Według F. Machlupa, integracja walutowa jest integralną częścią integracji gospodarczej, której istotą jest pełne przenikanie się i współzależność wszystkich sektorów gospodarki, przemysłów, branż i wszelkich rodzajów działalności gospodarczej1. Drogą do tak rozumianej pełnej integracji jest zapewnienie swobodnego przepływu towarów, kapitału i siły roboczej. Wymaga to dokonywania płatności i transferów pieniężnych między integrującymi się krajami. Stąd też niezbędny jest odpowiedni system płatności międzynarodowych pozwalający na dokonywanie bez ograniczeń transakcji dewizowych. System taki według F. Machlupa oznacza właśnie integrację walutową.

P. Coffey i J. Presley określili integrację walutową jako ciągły proces oznaczający „przesuwanie się krajów EWG w kierunku pełnej wymienialności walut we Wspólnym Rynku, a w końcu dojście do wspólnej waluty w ramach Stanów Zjednoczonych Europy”1. Finalny etap integracji walutowej oznaczałby najpierw pełną wymienialność między walutami krajów członkowskich (po kursach stałych) w zakresie transkacji bieżących i kapitałowych oraz osiągnięcie harmonizacji systemów fiskalnych i koordynację polityki gospodarczej. Następnie waluty narodowe zostałyby zastąpione wspólną walutą.