Dolar USA jako waluta rezerwowa, interwencyjna, lokacyjna i transakcyjna przenika do najważniejszych dziedzin międzynarodowych stosunków gospodarczych i finansowych. Nawet w krajach postsocjalistycznych dolar USA jest cenioną i poszukiwaną walutą obcą. Na międzynarodowym rynku walutowym, kredytowym i na eurorynkach większości operacji dokonuje się w dolarach USA bądź w eurodolarach. Upoważnia to do wysunęcia wniosku o istnieniu pewnego fenomenu, który można określić mianem „dolaryzacji” gospodarki światowej. Ta „dolaryzacja” występuje zarówno w międzynarodowym systemie walutowym, gdzie dolar USA, po wyparciu złota z tego systemu, stał się główną walutą międzynarodową, jak i na wspomnianych powyżej rynkach finansowych, bez których istnienia współczesna gospodarka światowa nie mogłaby się dobrze rozwijać. To dolar USA i inne waluty wymienialne utrzymują świat kapitalistyczny w ciągłym ruchu.
O globalnym zasięgu dolara amerykańskiego jako waluty międzynarodowej może świadczyć również i ten fakt, że 39 krajów członkowskich MFW ustaliło kursy walut w stosunku do dolara. Wśród tych krajów są takie kraje Ameryki Łacińskiej, jak Dominikana, Ekwador, Salwador, Gwatemala, Honduras, Haiti, Panama, Paragwaj, Peru i Wenezuela1. Potwierdza to częściowo opinię o „walutowym ciążeniu” tych krajów do USA. Mają one na tyle zaufanie do waluty amerykańskiej, że uczyniły z niej bazę odniesienia dla kursów swych walut narodowych. Wśród tych krajów brak jest jednak Brazylii, Meksyku i Argentyny, które w procesach integracji gospodarczej w Ameryce Łacińskiej odgrywają istotną rolę.
Leave a reply