Czwarta ważna funkcja banku, to jego funkcja jako agenta i powiernika w odniesieniu do różnych funduszów międzynarodowych i międzynarodowych porozumień finansowych. BIS jako powiernik i agent pełnił funkcje w zakresie następujących międzynarodowych pożyczek rządowych:
– 1. Dwie niemieckie pożyczki przedwojenne, które zostały skonwertowane na nowe pożyczki na podstawie układu zawartego w 1953 r. w Londynie pomiędzy Republiką Federalną Niemiec i państwami wierzycielskimi. Są to: niemiecka zagraniczna pożyczka z 1924 r., tzw. pożyczka Dawesa i niemiecka rządowa pożyczka międzynarodowa z 1930 r., tzw. pożyczka Younga. Pierwsza pożyczka była trójwalutowa (dolary, funty sterlingi i franki szwajcarskie) i emitowana była w Stanach Zjednoczonych, Wielkiej Brytanii, Belgii, Holand i i, Szwajcarii i Francji. Druga pożyczka była ośmio- walutowa i emitowana była – oprócz ww. krajów – także w Szwecji i w Niemczech.
– 2. Austriacka rządowa pożyczka międzynarodowa z 1930 r. wyrażona w trzech walutach (dolary, funty sterlingi i franki szwajcarskie). Obsługa tej pożyczki w 75% wartości nominalnej ciążyła na Republice Federalnej Niemiec.
BIS pełnił funkcje powiernicze w stosunku do różnych instytucji finansowych. Działał on jako agent Europejskiej Unii Płatniczej (1950-1958) oraz Europejskiego Układu Walutowego (1958-1972). Od 1973 r. jest agentem Europejskiego Funduszu Współpracy Walutowej. Od 1986 r. pełni funkcją agenta Systemu kompensacji i rozliczeń dla ECU (Europejskiej Jednostki Walutowej) w obiegu prywatnym.
Leave a reply