W systemie waluty złotej przeważały okresy deflacji

Uzależnienie emisji banknotów od stanu rezerw złota eliminowało możliwość prowadzenia ekspansywnej polityki pieniężnej przez bank centralny i tym samym przeciwdziałało powstawaniu inflacji oraz dużych i chronicznych deficytów bilansu płatniczego. Ograniczona podaż złota powodować mogła ograniczenie podaży pieniądza i wywoływać raczej tendencje deflacyjne, a nie inflacyjne.

W systemie waluty złotej przeważały okresy deflacji. Pojawiały się jednak czasem stany inflacji. We wszystkich krajach, które stosowały system waluty złotej, widoczny był wpływ zmian podaży złota: okresom wzrostu cen towarzyszyły nowe odkrycia złota, jego zwiększona produkcja i podaż na cele monetarne. Nie było w tym systemie stabilizacji cen, ale ich zmiany były niewielkie, co dawało poczucie stabilizacji przedsiębiorcom i inwestorom. Zmiany cen i płac były dwukierunkowe. Gospodarki wykazywały w tych warunkach dużą zdolność adaptacji do pojawiających się zakłóceń zewnętrznych, między innymi dlatego, że zakres ingerencji państwa w życie gospodarcze był minimalny.

W systemie waluty złotej działał sprawny mechanizm wyrównywania bilansu płatniczego. Wyjaśnia to poniższy przykład kraju o deficycie bilansu płatniczego, przytoczony przez E. Drabowskiego: „Pojawienie się deficytu w obrotach płatniczych kraju A z krajem B nie mogło być usunięte przez zmianę kursu oficjalnego, ponieważ w systemie waluty złotej istniały sztywne kursy parytetowe. Jednak zwiększony popyt w kraju A (wywołany deficytem) na walutę kraju B powodował, że waluta kraju B była sprzedawana po kursie wyższym od kursu parytetowego na rynku walutowym w kraju A. A jeśli ta aprecjacja waluty kraju B przekraczała koszty transportu i ubezpieczenia złota z kraju A do kraju B, następował wywóz złota do kraju B. Dłużnikom w kraju A bardziej opłacał się przewóz złota i jego sprzedaż i uregulowanie zobowiązań w walucie kraju B niż zakup tej waluty po wysokim kursie we własnym kraju. Spadek kursu waluty kraju A w większym stopniu niż wynoszą koszty transportu złota wywoływał jego eksport. 2 kolei nadmierna aprecjacja waluty krajowej powodowała regulowanie zobowiązań przez zagranicznych kontrahentów w formie złota. Powstawał zatem import złota”1. Tego rodzaju praktyka została uogólniona w formie tzw. punktów złota. Kurs waluty wahał się wokół parytetu w ramach punktów złota. Nadmierna aprecjacja lub deprecjacja waluty powodowała bowiem import lub eksport złota, co zmieniało popyt na walutę i sprowadzało poziom kursu do kursu parytetowego.