W zależności od panujących na rynku walutowym przewidywań co do kształtowania się kursu waluty w przyszłości, kursy terminowe mogą wykazywać w stosunku do kursów kasowych pewne dyskonto (gdy uważa się, że dana waluta będzie słabsza) lub premię (gdy oczekuje się wzrostu kursu).
W każdym kraju kursy walut są ogłaszane w tabelach kursowych, zazwyczaj przez bank centralny. Istnieją dwa rodzaje notowań kursów walut: bezpośrednie i pośrednie. W notowaniach bezpośrednich w tabeli kursowej podaje się ilość waluty krajowej płaconej za jednostkę lub 100 jednostek waluty obcej (np. 4 franki francuskie za dolara, 2,85 zł za dolara itp.). Natomiast w notowaniach pośrednich (stosowane są one w Wielkiej Brytanii) podawana jest cena waluty krajowej wyrażana w jednostkach waluty obcej (np. 2 dolary za funta angielskiego). W praktyce bankowej przeważają notowania bezpośrednie. Są one również stosowane w Polsce.
„Szczególnym rodzajem transakcji walutowej, dokonywanej z reguły przez banki jest swap. Polega on na równoczesnym zawarciu transakcji kasowej i terminowej na tę samą walutę i sumę. Jeżeli na przykład szwedzki bank odczuwa przejściowy brak funtów szterlingów do obsługi bieżących transakcji, ale oczekuje dużych wpływów funtowych za dwa miesiące, to może kupić od jakiegoś zagranicznego banku np. milion funtów za korony szwedzkie po kursie dnia w transakcji kasowej, sprzedając równocześnie milion funtów za korony na termin sześćdziesięciodniowy po kursie terminowym z danego dnia. Zrobi to wtedy, gdy nie będzie chciał powiększyć w przyszłości swojej rezerwy funtowej i nie chce ponosić ryzyka ewentualnej niekorzystnej zmiany kursu funta. Do takiej transakcji znajdzie chętnego kontrahenta w takim banku, który w danym czasie dysponuje nadmiarem funtów, ale będzie ich potrzebował w przyszłości. Czasem w transakcji swap sprzedaje się walutę na termin po takim samym kursie, po jakim nastąpiło jej kupno za gotówkę, z tym, że płaci się zagranicznemu bankowi odsetki za czas, jaki upłynie do umówionego terminu”1.
Leave a reply