Szereg tych innowacji wprowadzono od połowy lat siedemdziesiątych na rynkach finansowych Wielkiej Brytanii, USA i Japonii, a także na eurorynkach pieniężnych i kapitałowych. Pod względem wprowadzania innowacji finansowych przodującą rolę odgrywały banki amerykańskie i angielskie na rynku w USA i rynku londyńskim. Innowacje te były później stosowane w RFN, w Szwajcarii i we Francji oraz w niektórych krajach azjatyckich (Japonia, Hongkong, Singapur).
Przyczyny pojawienia się innowacji finansowych to m.in. wprowadzenie płynnych kursów walut i związany z tym wzrost ryzyka kursowego (walutowego), światowy kryzys zadłużeniowy oraz czynniki czysto techniczne, polegające na szerokim wykorzystaniu techniki komputerowej oraz najnowszych zdobyczy telekomunikacji, co doprowadziło do zwiększenia stopnia przejrzystości rynków finansowych, obniżki kosztów zawieranych transakcji oraz skrócenia czasu uzyskiwania i przetwarzania informacji finansowych. Dzięki szybkim postępom w telekomunikacji i łączności zanikały bariery czasu i przestrzeni między narodowymi rynkami pieniężnymi i kapitałowymi oraz zostały stworzone warunki do funkcjonowania globalnego rynku finansowego.
To właśnie nowoczesna technika sprzyjała wprowadzeniu i upowszechnianiu się innowacji finansowych. Ich cechą było użycie nowych bądź odmienne wykorzystywanie stosowanych już wcześniej instrumentów finansowych. Wdrożono wiele optymalizacyjnych modeli analizy rynków finansowych i zarządzania portfelem lokat za pomocą różnych metod komputerowych. Panuje pogląd, że te właśnie względy wywarły w dłuższej perspektywie największy wpływ na wzrost innowacyjności rynków finansowych.
Leave a reply