Wahania kursów akcji są normalnym zjawiskiem ekonomicznym. Sytuacja na rynku akcji to barometr koniunktury. W sytuacji normalnej wahania kursów akcji oznaczają stopień oceny przedsiębiorstw, które emitowały akcje, i przewidywane kierunki ich rozwoju oraz kierunki rozwoju poszczególnych gałęzi gospodarki. Wpływa to w dużym stopniu na przebieg koniunktury oraz na formułowanie optymistycznych bądź pesymistycznych ocen kształtowania się sytuacji gospodarczej krajów i perspektyw ich rozwoju. Te niewymierne oceny brane są pod uwagę przez operatorów giełdowych przy podejmowaniu przez nich decyzji co do kupna lub sprzedaży odpowiednich pakietów akcji na wielu rynkach papierów wartościowych.
Do globalizacji rynków finansowych przyczynił się w dużym stopniu szybki rozwój rynku eurowalut i rynku euroobligacji. Rynki te, jak już, wspomniano, są rynkami eksterytorialnymi i nie podlegają kontroli narodowych władz walutowych. Oba te rynki obejmują zasięgiem swego działania cały świat. Ważnym segmentem rynku eurowalut jest rynek średnioterminowych kredytów syndykalnych. Pożyczkobiorcami są tu rządy, banki oraz wielkie korporacje przemysłowe. Kredyty syndykalne osiągnęły w 1995 r. sumę 320,2 mld doi.1
Na zakończenie tych rozważań należy podkreślić, że globalizacja rynków finansowych pojawiła się w wyniku splotu wielu okoliczności natury finansowej, ekonomicznej i organizacyjnej. Istota jej, jak już wspomniano na wstępie, sprowadza się do zespolenia i międzynarodowego zasięgu działania wielu narodowych centrów finansowych, rynków walutowych i kredytowych. Dotychczasowa dynamika rozwojowa tych centrów i rynków finansowych daje podstawę do wysunięcia wniosku, że globalny rynek finansowy zdominowany jest obecnie przez swe trzy główne ośrodki, a mianowicie Wielką Brytanię, USA i Japonię. Londyn, Nowy York i Tokio można już dziś określić mianem finansowych biegunów świata. Nadają one ton i rozmach międzynarodowym operacjom finansowym i przyczyniają się do tego, że banki angielskie, amerykańskie i japońskie grają kluczową rolę w międzynarodowej bankowości.
Trudno dziś jednoznacznie stwierdzić, czy w latach dziewięćdziesiątych czołową rolę w świecie międzynarodowych finansów odgrywał będzie japoński rynek finansowy, zintegrowany rynek finansowy krajów UE, czy też rynek amerykański. Zależeć to będzie w dużym stopniu do dynamiki gospodarczej Japonii, krajów UE i USA oraz od uzdolnień i wysokich kwalifikacji wielkiej rzeszy finansistów i bankowców tych krajach. Ich praca i inwencja oraz zdolność do wprowadzania innowacji finansowych wywrą zapewne istotny wpływ na przyszły kształt globalnego rynku finansowego i jego znaczenie dla rozwoju gospodarki światowej.
Leave a reply