Rynek eurowalut

Rynek eurowalut, którego głównym członem jest rynek eurodolara, stanowi pewien fenomen bankowy i finansowy. Jest to w istocie rynek przez nikogo nie kontrolowany. Jego charakterystyczną cechą jest eksterytorialność operacji bankowych. Gwarantuje mu ona pełną swobodę działania i apolityczność. Niezawodność zasad współpracy eurobanków operujących na tym rynku oparta jest zarówno na klauzulach prawnych, jak i na poczuciu dużej solidarności. Eurobanki gwarantują pożyczkobiorcom i depozytariuszom korzystniejsze warunki pośrednictwa finansowego w porównaniu z bankami handlowymi operującymi na narodowych rynkach kredytowych. Stosowały one w praktyce niższe marże między stopami oprocentowania depozytów a stopami oprocentowania kredytów.

Charakterystyczną cechą tego rynku jest to, że transakcje walutowe przeprowadzane są tutaj poza miejscem pochodzenia danej waluty. Określane one są mianem transakcji eurowalutowych. Eurowalutą nazywamy walutę narodową danego kraju poza jego granicami. Tak więc eurodolar to dolar amerykański poza granicami Stanów Zjednoczonych, euromarka to marka RFN poza granicami tego kraju itp.

Eurodolary różnią się tym od zwykłych dolarów, że banki mające siedziby poza granicami USA przyjmują depozyty dolarowe i opierając się na nich udzielają kredytów swym nieamerykańskim klientom. Miejscem transakcji nie jest w tym przypadku kraj pochodzenia dolarów. Jeśli eurobank udzieli np. kredytu euro- walutowego kredytobiorcy ze Stanów Zjednoczonych, wówczas eurodolary stają się dolarami amerykańskimi.