Podatek wyrównawczy – kontynuacja

Po wprowadzeniu podatku wyrównawczego w USA zachodnioeuropejscy i japońscy pożyczkobiorcy skierowali swój popyt na zachodnioeuropejskie rynki kapitałowe, w szczególności na rynek londyński, który z racji swej tradycyjnej funkcji międzynarodowego centrum finansowego miał wyraźną przewagę nad pozostałymi rynkami kapitałowymi, oczywiście poza rynkiem nowojorskim. Rynek londyński zaczynał stawać się w tym okresie ważnym ośrodkiem operacji eurowalutowych. Fakt ten wpłynął w decydującym stopniu na wykształcenie się w Londynie głównego ośrodka rynku euroob- ligacji. Koszty plasowania zagranicznych pożyczek na rynku londyńskim były niższe niż w innych zachodnioeuropejskich ośrodkach finansowych. Wynikało to ze sprawności londyńskiego City i dużego doświadczenia banków londyńskich w dokonywaniu operacji finansowych. Instytucje finansowe operujące na rynku londyńskim znalazły formy i metody przetwarzania depozytów eurowalutowych w długoterminowe pożyczki euroobligacyjne, wciągając do tego rodzaju operacje banki innych krajów zachodnioeuropejskich i pozaeuropejskich.

Tak więc efektywne zamknięcie amerykańskiego rynku kapitałowego dla pożyczkobiorców zagranicznych (poza wspomnianymi już przedtem wyjątkami w postaci pożyczkobiorców z Kanady i krajów rozwijających się) doprowadziło bezpośrednio do rozwoju rynku euroobligacji, na którym ważnym segmentem po stronie popytu okazały się filie amerykańskich korporacji za granicą i sami amerykańscy pożyczkobiorcy.

Dalszą, jak już wspomniano, bezpośrednią przyczyną powstania rynku euroobligacji było wprowadzenie dobrowolnych ograniczeń eksportu kapitału w USA. Zostały one wprowadzone przez prezydenta L. Johnsona w 1965 r. Miały na celu przeciwdziałanie deficytowi bilansu płatniczego USA i zahamowanie odpływu kapitałów ze Stanów Zjednoczonych. Kapitały te odpływały w dużej mierze wskutek finansowania ekspansji filii korporacji amerykańkich za granicą ze środków pieniężnych pozyskiwanych przez nie na amerykańskim rynku kapitałowym lub ze środków firm macierzystych (chodzi tu o samofinansowanie). Ograniczenia te, wprawdzie dobrowolne, ale znajdujące posłuch wśród amerykańskich sfer przemysłowych i kół bankowych, doprowadziły w istocie do tego, że filie amerykańskich korporacji za granicą, w szczególności w krajach Europy Zachodniej, były zmuszone do poszukiwania alternatywnych źródeł zaspokojenia swych potrzeb kapitałowych.