Koordynacja polityki walutowej i finansowej w EWG

Zakres koordynacji polityki walutowej krajów członkowskich EWG regulują przepisy traktatu rzymskiego, w szczególności art. 104 i art. 107. Zgodnie z artykułem 104, „każdy członek Wspólnoty prowadzi politykę gospodarczą niezbędną do zapewnienia równowagi całości swego bilansu płatniczego oraz umocnienia zaufania do swej waluty, czuwając przy tym nad zapewnieniem wysokiego stopnia zatrudnienia oraz stałości cen”. Artykuł ten określa więc główne cele polityki gospodarczej i walutowej krajów EWG.

Wymogi koordynacyjne polityki walutowej zawiera natomiast artykuł 107, w którym stwierdza się, że „kraje członkowskie traktują swą politykę w dziedzinie kursu waluty jako zagadnienie interesujące wszystkich członków Wspólnoty”. Przepis ten zawiera wskazówkę do koordynacji polityki walutowej w dwóch kierunkach. Wynika z niego po pierwsze, że żaden kraj członkowski nie może zmienić kursu swej waluty, jeśli miałoby to zaszkodzić wspólnemu interesowi. Po drugie oznacza to również, że kraje członkowskie muszą zmieniać kursy swych walut, jeśli będzie to leżało w interesie całej Wspólnoty. Z powyższego wynika, że kwestia kursu walutowego może być przedmiotem rozważań tylko wtedy, gdy interesy Wspólnoty dadzą ku temu powód.

Sprawa koordynacji polityki gospodarczej, walutowej i finansowej krajów EWG była na tyle ważną, że w planach Barre’a i w planie Wernera zastosowano tzw. podejście koordynacyjne w przewidywanej realizacji unii gospodarczej i walutowej. Polegało ono na potrzebie uzgodnienia przez kraje członkowskie podstawowych środków ich polityki gospodarczej w celu tworzenia jednolitego obszaru gospodarczego i walutowego, wspólnego systemu banków centralnych, odpowiedniego mechanizmu kredytowego i interwencyjnego zapewniającego utrzymanie wahań kursów walut w ramach ustalonych marż odchyleń oraz utrzymanie równowagi bilansów płatniczych. Należy zaznaczyć, źe koordynacja polityki gospodarczej i walutowej wymagała szeregu kompromisów ze strony krajów członkowskich EWG. Ograniczała ona w pewnym stopniu ich autonomię walutową i pole manewru narodowej polityki walutowej, W imię realizacji celów Wspólnoty kraje EWG wypracowały wspólnie zasady swej polityki walutowej, które znalazły w szczególności wyraz w konstrukcji Europejskiego Systemu Walutowego.