Spotkanie w Nowym Jorku we wrześniu 1985 r.

Od 1985 r. interesującą i zarazem nową formą koordynacji polityki gospodarczej i walutowej w skali międzynarodowej stanowią spotkania Grupy 5 i Grupy 7. Wzmacniają one poczynania MFW w zakresie koordynacji polityki walutowej. Grupa 5 obejmuje kraje, których waluty wchodzą do koszyka SDR (Francja, RFN, Japonia, W. Brytania i USA). Natomiast Grupa 7 obejmuje kraje, których szefowie państw i rządów odbywają coroczne spotkania na szczycie (Kanada, Francja, RFN, Włochy, Japonia, W. Brytania i USA).

Na spotkaniu w Nowym Jorku we wrześniu 1985 r. kraje Grupy 5 zawarły porozumienie, przewidujące wspólne działania zmierzające do stopniowego obniżenia notowań dolara amerykańskiego na rynkach walutowych oraz ograniczenia stanów nierównowagi w handlu światowym i protekcjonizmu (Plaza Agreement).

Ministrowie finansów i prezesi banków centralnych Grupy 7 na spotkaniu w Paryżu w dniu 22 lutego 1987 r. postanowili wzmocnić koordynację polityki gospodarczej w celu zapewnienia bardziej zrównoważonego wzrostu i eliminowania występujących stanów nierównowagi płatniczej. Uzgodnili oni, że kraje posiadające nadwyżki bilansów płatniczych wyrażą zgodę na prowadzenie polityki mającej na celu wzmocnienie popytu krajowego i ograniczenie nadwyżek bilansu płatniczego, a kraje posiadające deficyt bilansu płatniczego zgodzą się stymulować wzrost gospodarczy przy niskiej stopie inflacji, przywrócić równowagę wewnętrzną oraz ograniczyć deficyty bilansu płatniczego. Podjęli oni ponadto działania zmierzające do ustabilizowania sytuacji walutowej i wyrazili zgodę na prowadzenie współpracy w zakresie ,,zapewnienia stabilności kursów walut wokół ich obecnego poziomu”. Uzgodnili ponadto – chociaż nieformalnie – przedziały fluktuacji notowań głównych walut i przyjęli ustalenia dotyczące utrzymania zmian kursów walutowych w przewidzianych granicach. To ostatnie posunięcie oznaczało po prostu zgodę na podejmowanie wspólnych interwencji walutowych w okresach występowania napięć na rynkach walutowych.