Dnia 2 sierpnia 1993 r. marżę wahań kursów walut wchodzących do mechanizmu kursowego ESW zwiększono do 15%. Oznacza to w istocie upłynnienie kursów tych walut. Wyjątek stanowi marka niemiecka i gulden holenderski, dla których ustanowiono maksymalną fluktuację kursu w wysokości 2,25% stóp dyskontowych wszystkich banków centralnych EWG. Zwrot sum interwencyjnych następuje w ECU, walutach krajów EWG, SDR i w innych aktywach rezerwowych. Zgodnie z decyzją gubernatorów banków centralnych krajów ESW z 18 września 1987 r., zwrot kredytów interwencyjnych może nastąpić nawet do 100% w ECU, jeżeli ta forma spłaty akceptowana będzie zarówno przez wierzycieli, jak i przez dłużników1. Na rozliczenie w złocie nie nałożono żadnych ograniczeń. Jedynym problemem przy transakcjach w złocie było uzgodnienie przez wierzyciela i dłużnika ceny złota odpowiadającej obu stronom. Ustalono, że bieżące kredyty interwencyjne (tj. kredyty przeznaczone na dokonywanie interwencji walutowych) powinny być spłacane w ciągu 45 dni od końca miesiąca, w którym dokonano interwencji. Każdy bank centralny, występujący w charakterze dłużnika, mógł uzyskać jednokrotne przedłużenie płatności o trzy miesiące. Za zgodą banku wierzycielskiego spłata kredytów interwencyjnych mogła być przedłużona o następne trzy miesiące, czyli razem sześć miesięcy. Bank wierzycielski mógł również wyrazić zgodę na przekroczenie maksymalnej kwoty zadłużenia określowej zasadami pomocy walutowej, natomiast bank dłużniczy miał zawsze możność wcześniejszej spłaty kredytów.
Leave a reply