Wzrost udziału dolara USA jako waluty transakcyjnej w imporcie

Ciekawe zjawiska występują w strukturze walutowej importu światowego. Jednym z nich jest to, że w pięciu najbardziej rozwiniętych krajach (Francja, RFN, Włochy, Japonia, Wielka Brytania) udział waluty narodowej kraju importera jako waluty transakcyjnej jest mniejszy niż w przypadku eksportu tych krajów, a jedynie odnośnie do USA relacja ta jest odmienna (patrz tabela 6). Inną charakterystyczną cechą struktury walutowej importu krajów uprzemysłowionych jest wyższy udział dolara USA w ich imporcie niż w eksporcie. Przyczyną tego zjawiska jest znacznie większy w całości importu tych krajów udział importu z krajów OPEC i krajów rozwijających się. Waluty krajów importerów jako waluty transakcyjne stosowane są tylko w około 30% importu krajów rozwiniętych. Wyjątek stanowią tu USA, RFN i Francja: udział walut narodowych tych krajów jako walut transakcyjnych w ich imporcie przekraczał w 1988 roku 48%.

Wzrost udziału dolara USA jako waluty transakcyjnej w imporcie krajów uprzemysłowionych przypisuje się przede wszystkim dwóm czynnikom: po pierwsze w międzynarodowym handlu surowcami dolar amerykański wyparł w dużym stopniu funta angielskiego, po drugie – wzrastające ceny surowców (np. ropy naftowej) doprowadziły do wartościowego wzrostu udziału surowców w globalnej wartości importu krajów uprzemysłowionych. Trzeba również zauważyć i to, że zjawisko wypierania funta angielskiego przez dolara USA wystąpiło również w eksporcie surowcowym wielu krajów, które przedtem należały do strefy szter- lingowej. Wzrostowi udziału dolara jako waluty transakcyjnej w imporcie krajów rozwiniętych i rozwijających się sprzyjało również rozliczanie w dolarach eksportu ropy naftowej z krajów OPEC.