Przez pojęcie waluty transakcyjnej rozumiemy walutę występującą w obrotach na rynkach walutowych oraz walutę używaną do fakturowania eksportu i importu. Tworzą one razem strukturę walutową obrotów dewizowych na rynkach walutowych oraz strukturę walutową handlu światowego.
W tak rozumianej funkcji waluty transakcyjnej występuje zdecydowana przewaga dolara USA nad innymi walutami wymienialnymi. Przejawia się ona również w tym, że dolar USA stosowany jest jako tak zwana „waluta przejścia” na rynkach dewizowych. Oznacza to, że w transakcji kupna (sprzedaży) dwóch walut, z których żadna nie jest dolarem USA, w zdecydowanej większości dolar USA jest najpierw kupowany za walutę x, a następnie sprzedawany za walutę y. Potwierdzają to szacunki różnych banków centralnych, z których to szacunków wynika, że dolar USA uczestniczy w 99% wszystkich wyjściowych transakcji dewizowych rynku walutowego w Londynie, w 95-99% w Zurychu i w 90% we Frnakfurcie nad Menem. W Paryżu udział dolara jest znacznie niższy i wynosi około 60%. Na transakcje w marakach RFN przypada na rynkach walutowych w Paryżu 15% i po około 10% na operacje przeprowadzane na tym rynku w funtach angielskich oraz frankach szwajcarskich.
Można uznać, że struktura walutowa obrotów dewizowych na rynku paryskim oddaje w przybliżeniu rolę innych (poza dolarem USA) walut wymienialnych występujących w charakterze walut transakcyjnych na rynkach dewizowych. Na rynku dewizowym USA najważniejszą walutą transakcyjną (poza dolarem USA) jest marka RFN. E. Pietrzak ocenia, że na zachodnioeuropejskich rynkach dewizowych pozycja najważniejszych (poza dolarem USA) walut transakcyjnych jest podobna do pozycji zajmowanej przez te waluty na rynku paryskim1.
Leave a reply