Emisje euroobligacji rejestrowane są na międzynarodowych giełdach. Są one na nich przedmiotem obrotu. W wyniku gry popytu i podaży kształtuje się rynkowa cena euroobligacji w postaci jej kursu.
Istnieje pierwotny i wtórny rynek euroobligacji3. Na rynku pierwotnym plasuje się nowo emitowane euroobligacje. Natomiast na rynku wtórnym przedmiotem transakcji są euroobligacje przed terminem ich wykupu.
Ważną rolę na rynku euroobligacji odgrywają eurobanki, które wyspecjalizowały się w dokonywaniu operacji eurowalutowych i w pośrednictwie na rynku eurowalut i euroobligacji. Uczestnicy rynku euroobligacji po stronie popytu i podaży mają zasięg międzynarodowy. Wynika to z charakteru tego rynku i jego infrastruktury bankowej. Sam przedrostek euro nie oddaje już istoty i treści rynku euroobligacji. Był on adekwatny w okresie powstawania tego rynku. Obecnie rynek ten obejmuje zasięgiem swego działania cały świat. Zaciągały na nim również kredyty euroobligacyjne niektóre kraje Europy Środkowej i Wschodniej (m.in. Węgry i Polska).
Emitenci euroobligacji zgłaszają popyt na rynku euroobligacji, a nabywcy euroobligacji tworzą podaż środków na tym rynku. Euroobligacje emitują cztery główne sektory:
– 1) sektor publiczny, obejmujący rządy, przedsiębiorstwa państwowe i władze terytorialne,
– 2) sektor prywatny finansowy (banki komercyjne i wyspecjalizowane instytucje finansowe),
– 3) sektor prywatny niefinansowy (przedsiębiorstwa prywatne, spółki akcyjne, wielkie korporacje wielonarodowe, w tym filie amerykańskich korporacji za granicą) oraz
– 4) sektor organizacji międzynarodowych (grupa Banku Światowego, regionalne banki rozwoju, Europejski Bank Inwestycyjny) oraz inne międzynarodowe instytucje o charakterze finansowym.
Leave a reply